Mijn verhaal

Qua Vadis

KARL is mijn alias, mijn zielsnaam, want ten diepste voel ik mij kunstenaar. Sinds 1953.

Opleidingen, cursussen, workshops... een eindeloze reeks van verandertrajecten heb ik gevolgd. Soms voelde ik mij een kameleon, want ook de wereld om mij heen verandert constant. 

 

Altijd op zoek naar goede energie, creatieve start-ups, een drive om iets serieus in beweging te brengen. 

 

Geen bla-bla, geen nep, geen poeha, blijf bij jezelf, dat is uniek.

 


Mijn verhaal in de kunst

Hoewel ik in mijn carrière vooral in de zakelijke wereld werkzaam ben geweest wist ik altijd al dat ik ten diepste een kunstenaar ben. Het was dan ook onvermijdelijk dat mijn creativiteit de leidraad is geweest bij de vele banen die ik had en organisaties die ik geleid heb. Zo werd ik vormgever van luxe verpakkingen en grafische producties. Ik ontwikkelde huisstijlen en nieuwe producten voor bedrijven en instellingen. Daarbij heb ik intensief samengewerkt met vormgevers, kunstenaars, fotografen, enz.

Het vrije werk ontwikkelde ik in mijn vrije tijd. In 1980 maakte ik mijn eerste schilderij. En al snel volgde een hele serie abstracte kleurprojecten in acryl op doek. Een filosofische diepere betekenis was meestal mijn inspiratiebron. Het werden “verhalen in kleur” die veel waardering kregen.
Hoewel ik meerdere cursussen volgde ben ik puur autodidact en ontwikkelde ik een geheel eigen herkenbare stijl. De lijn is daarbij een constante en de kleurvlakken komen daaruit voort. Maar altijd met een herkenbaar motief, zodat de kijker een oriëntatiepunt heeft om het werk te begrijpen.
Mijn werk is daarmee toegankelijk, maar vooral kleurrijk en positief. Ik schilder hoop!


Hoop betekent voor mij niet iets twijfelachtigs. Het is eerder een optimisme, een overtuiging dat het goede sterker is dan het kwade. In recent werk verbeeld ik dat door diversiteit uit te beelden in huidskleuren.
Natuurlijk worden onze impressies gevormd door chaos en crisis op crisis. Maar als dat verwerkt wordt tot expressies dan vermenigvuldig je de treurnis. Net als in de modefotografie staan de portretten op somber en introvert. Onze binnenwereld wordt steeds kleiner, het Ik isoleert zichzelf van de ander.
Op deze manier kijk ik naar actuele kunst en ik schrijf daarover in mijn blogs als ‘Kunstgoeroe’, een vrije beroepstitel, met als thema: “Kunst is een mening.“


In mijn EXPO-overzicht geef ik verslag van diverse presentaties. Ik werd uitgenodigd door Galerie Polhus in Nijkerk voor een expositie. Door het Stadsmuseum in Harderwijk werd ik gevraagd voor een solo-expositie in 2023. En ik hoop op kunstliefhebbers die mijn werk waarderen en aankopen. Want ik wil mijn hoopvolle kleurbeelden de wereld insturen.